Sinds twee weken werk ik officieel niet meer Op de Berg maar Over het Water. Ons nieuwe pand werd vroeger bewoond door het waterschap en ligt aan de andere kant van de Maas. Nu wil dat weinig zeggen. Het grootste deel van Nederland ligt aan de andere kant van de Maas.
Niet alleen qua pand is het een enorme vooruitgang ten opzichte van hoe wij vroeger woonden. De indeling is ruim van opzet. Naast normale kantoorruimtes zijn er meerdere ontmoetingsplekken en hoekjes waar je lui kunt werken of in een informele sfeer, op een prettige bank gezeten, kunt overleggen.
Als klap op de vuurpijl staan er her en der door het pand verspreid nieuwe koffiemachines. De bonen worden gemalen waar je bij staat, en naast een standaard kopje zwarte koffie maakt dat apparaat zonder moeite een latte macchiatto, cappuccino, chocolademelk en nog wat lekkere varianten op koffie of chocolademelk.
Vorige week was ik een paar uur op locatie en liet mijn personeelspasje achter het dusdanig aangepast kon worden dat het vanaf het moment van aanpassen geschikt is om deuren te openen. Vandaag ging ik het pasje ophalen en nam mijn laptop mee. Iets met een klusje met veel dwarscontroles en hoe groter mijn schermen dan zijn, des te makkelijker dat de controle gaat.
Ik begon de ochtend met een cappuccino. Een paar uur later nam ik nummer twee, en rond de lunchpauze nummer drie. Lekker spul en het glijdt soepel weg. Kopje drie had een beetje een kruimelige afdronk. Suiker, dacht ik. Ik liep twee trappen af om even iets aan een collega te vragen. Ineens hadden we het over de koffie. Ik noemde de afdronk. Cappuccino zeker, zei een andere collega. Ik knikte. Daar zit 65 gram suiker in, wist zij mij te vertellen.
65 gram suiker. Geen wonder dat het zo soepel naar binnen glijdt. Ik maakte meteen een afspraak met mijzelf ook op het werk voor zwarte koffie te gaan, en de cappuccino en andere varianten voor zo af en toe te bewaren. Anders zet het wandelen of fietsen naar het werk, en zelfs het traplopen, geen enkele zoden aan de dijk.
Nu alleen nog onthouden. Als het om koffie gaat is mijn geheugen soms net een zeef.