Zonder Woorden (13): Nicky heeft gelijk
Categorie: Foto blog
Zonder woorden (12): Bijna botsing ;-)
Zonder Woorden (11)
Jungle look
Klein Geluk (3)
De bananenplant is de belofte van nieuw blad aan het waarmaken.
De vijg die groeit als kool.
De akelei tussen de tegels heeft het niet gered. De akelei in pot staat prachtig te bloeien.
De dames zijn er weer..
En als je vroeg bent, blijken ze langer in beeld te willen blijven. 😉
Gewoon een mooi gebouw
Gedvergimmes wat is het koud
Een bekend rondje
De boodschappen zijn binnen, het zonnetje schijnt en het is droog: een perfect moment om het oh zo bekende rondje Brug tot Brug (voor jullie Maand na Maas) te wandelen. Ik ben alleen eens op andere punten stil gaan staan. Gewoon omdat het kan.
Beeldvorming 10
Beeldvorming 9
Even naar buiten …
Gelukkig komt er aan alles een einde. Zo ook aan het virus bezoek. Ik ben er nog niet helemaal maar voelde mij vandaag goed genoeg om vanmorgen wat boodschappen te doen en de was te ruilen (vuile was voor Vriendin, schone was voor mij).
Eenmaal thuis neem ik plaats in een stoel in het zonnetje en geniet van de zonnestralen op mijn snoet. Het is stil in huis. Bij gebrek aan tegels is er geen werk voor de tegelzetter, en de elektricien komt ‘s-middags pas. Genieten dus.
Dan gaat de telefoon. De recruiter van het bedrijf waar ik vrijdag op gesprek ben geweest. Of ik volgende week woensdag voor een tweede gesprek langs wil komen. Yeah, wat dacht jij. Natuurlijk.
Ik voel mij spontaan goed genoeg voor een wandelingetje. Een klein rondje. Bij thuiskomst is het gedaan met de rust. De elektricien hangt aan het plafond van de keuken, en twee stukadoors zijn bezig met het voorstrijken van keuken, badkamer en de muur op mijn slaapkamer.
Ik zou nu even gaan wandelen ….
Het slopen van de badkamer voorloopt voorspoedig en wel dusdanig, dat aan het einde van de ochtend badmeubel, bad, verwarming en alle tegels al van de muur zijn. Aangezien de afwasteil, aka Tijdmachine, het loodje heeft gelegd, meld ik tijdens de lunch dat ik ‘s-middags even ga wandelen, en en passant op zoek ga naar een nieuwe afwasteil.
Wanneer de heren die het zware werk verrichten hun lunch op hebben zit ik net even achter de laptop. ‘Als ik jou was zou ik nu gaan wandelen,’ zegt de aannemer. ‘Nu gaan we de vloertegels te lijf, en dat maakt altijd meer lawaai dan de muurtegels.’
Het zonnetje schijnt, de lucht is blauw, dus de melding dat ik nu maar beter naar buiten kan gaan, valt in goede aarde. Aangezien ik dicht bij het winkelhart van Venlo woon, laat ik dat op de heenweg links liggen en wandel naar het kapelletje van Genooij, aan de noordkant van Venlo.
Op de terugweg liep ik een aantal afwasteilen-speciaalzaken binnen. Toch kwam ik zonder afwasteil thuis. Alle exemplaren die ik heb gezien zijn gemaakt van plastic en eigenlijk wil ik de hoeveelheid nieuw plastic beperken. Bovendien, na de verbouwing heb ik eigenlijk geen afwasteil meer nodig en dan staat dat ding maar ergens wat te staan. Voor nu heb ik daarom besloten de wok als afwasteil in te zetten, maar wellicht denk ik daar morgen anders over. Dat ene gifgroene exemplaar met roze handvatten was wel heel erg kek.
Een beetje rijp doet wonderen…
In de periode dat het blog She’s Changing Lanes nog in de kinderschoenen stond, wist ik hoe mijn header eruit moest zien. Ik zei de gek ergens op een T- of Y-splitsing. Of, wanneer er geen fotograaf in de buurt was, mijn tas in het midden van de splitsing. Hoewel ik de eerste maanden wandelde bij het leven, vond ik geen enkele fotogenieke splitsing. Terwijl ik zeker wist dat die splitsingen er wel zijn.
Een paar maanden geleden liet ik het idee van Me, Myself & een Tas op een splitsing los en maakte Mieke mijn huidige header waar ik nog steeds erg blij mee ben.
1 januari ging ik aan de wandel door een berijpte wereld. Ik volgde een pad waar ik misschien niet dagelijks maar zeker met enige regelmaat wandel. Ineens struikelde ik over de fotogenieke Y-splitsingen. Zucht. Een beetje rijp doet wonderen, zal ik maar zeggen.
