Van de nood een deugd maken

Het was een slechte nacht. Hoewel mijn bed prima aanvoelde, en ik moe genoeg was, wilde de slaap niet komen. Met maar drie uur slaap op de teller rolde ik niet bepaald fris en fruitig mijn bed uit. Ik cancelde de afspraak drie dorpen verderop. Het leek mij niet handig met die slaapkop over slingerende 80 kilometerwegen te gaan rijden. Terug naar bed was ook geen optie. Het risico op weer zo’n nacht is dan te groot. Opblijven en bezig blijven is het devies in zo’n geval.

Het opschonen van de hal inclusief de uitpuilende en stoffige boekenkasten staat al een tijdje op mijn to-do lijstje. Ik blijf al een maand of negen steken bij stap 1, het halen van voldoende verhuisdozen zodat ik alle boeken die ik niet meer wil hebben naar de kringloop kan brengen. Zolang ik de kasten in de hal niet onderhanden neem, kunnen de laatste boeken uit de boekenkast op mijn slaapkamer niet naar de hal verhuizen, kan de boekenkast niet van de slaapkamer naar het balkon verhuizen, en kan ik mijn slaapkamer niet ombouwen. Ik weet ineens waarom ik telkens met een boog om de winkel die verhuisdozen verkoopt heenloop. 😉

Maar niet vandaag. Ik kocht de dozen en eenmaal thuis bedacht ik dat één kast uitruimen wel moest lukken. Ik bleek gelijk te hebben. Kast twee, drie en vier moesten er ook aan geloven. Ik had twee ritjes naar de kringloop nodig om zes verhuisdozen vol boeken weg te brengen. Doos zeven en acht breng ik morgen weg.

De kasten waren nu leeg en schoongemaakt, maar mijn woonkamer zag er uit als een uitdragerij. Er zat niets anders op dan de kasten ook weer in te richten. Inclusief het restje boeken uit de kast op mijn slaapkamer. Ik had zo goed opgeruimd dat ik aan drie kasten voldoende had. Wat ging ik met Billy nummer vier doen? Ik was daar nog over aan het nadenken toen ik met het kleine bankje wat naast de kapstok staat, aan de slag ging. Ooit gekocht in een opwelling, en omdat het zo nieuw was, mee verhuisd naar dit huis waar het nooit tot z’n recht kwam. Toen het schoon was, realiseerde ik mij dat ik niks met dat bankje heb. Dat het een sta-in-de-weg bankje is. Dus verdween het schoon en wel in mijn auto. Kan het morgen mee naar de kringloop.

Billy nummer vier verhuisde naar de overkant van de hal en is gedeeltelijk gevuld  met schoenen van Zoon, wat paintball spullen, sjaals en mutsen, en het gereedschap. Nu bijna alle boeken weg zijn, zien de kasten en daarmee de hal, er een stuk lichter uit. Nu alleen nog iets bedenken voor de hutkoffer met paintball spullen, en de oud papier doos. Maar gezien alle nog beschikbare kastruimte, zou dat geen probleem moeten zijn. Zo niet, een mens moet wat te dromen houden, toch?

En dromen zal ik vannacht wel. Ik ben er moe genoeg voor. Wat een gesjouw was het vandaag.